ԱՐՓԻՆԵ  ՀԵՆՐԻԿԻ  ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԸ  ծնվել է 1982 թվականին Ջերմուկ քաղաքում: Ավարտել է Երևանի Խ. Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական ինստիտուտի մանկավարժության հոգեբանություն բաժինը: 2004-2005թթ-ին աշխատել է <<Հոգու ճիչ>>  թերթի խմբագրությունում՝  դառնալով բազմաթիվ հոդվածների հեղինակ: Համանուն ամսագրում էլ շարունակաբար տպագրել է իր առաջին՝ <<Մերժված կարոտ>> վիպակը: Ուսմանը  զուգահեռ  ստեղծագործել է  և  2007  թվականին հրատարակել <<Մոռացված արահետ>> գիրքը, որի մեջ ամփոփվել են նրա բանաստեղծություններն ու <<Չուղարկված նամակներ>> վեպը: Բանաստեղծությունների ընթերցումը պարուրում է քաղցրածոր մեղեդիների հանգստություն բերող հնչյուններով: Թվում է, որ բարձրաձայն կարդալու դեպքում կարդացածը կլսվի որպես երգ: Արփինեի բանաստեղծությունները չեն հորինվել, չեն ստեղծվել: Պարզապես թղթին են հանձնվել ազնիվ ապրումներ, կարոտ ու տենչ, արտահայտվել են սեղմ ու հակիրճ տողերով, սակայն արտահայտում են այն, ինչի մասին կարող են գրվել անթիվ տողերով նամակներում, կարող են պատմվել ու նկարագրվել ժամեր ու օրեր շարունակ: Էջ առ էջ կարդալով քնարական շնչով գրված բանաստեղծությունները՝  ընթերցողն անսպասելիորեն հանդիպում է արձակ էջերի. <<Չուղարկված նամակներ>>, վեպ: Այն դետեկտիվ ժանրի ստեղծագործություն է, որից  այնքան աղքատ է հայրենի գրականությունը: Արփինեի կողմից համարձակ քայլ է կատարված, եթե նկատի ունենանք նրա շատ երիտասարդ  տարիքը: Ընթերցվում է հետաքրքրությամբ, շարադրանքը գրագետ է, զուրկ ավելորդաբանություններից, չի հոգնեցնում: Կերպարների հոգեվիճակները և գործողությունները համոզիչ են: Սրանք գրական երկերի համար այն արժանիքներն են, որ անհրաժեշտ են ընթերցողին գրավելու և մտորումների մղելու համար: